Mefisto...diabeł czy anioł?
Choinka
Pierwsz± wzmiankê o choince jako symbolu bo¿onarodzeniowym znale¼æ mo¿na w ¿yciorysie ¦w. Bonifacego. W VII wieku ten brytyjski zakonnik nawracaj±cy ludy germañskie podczas bo¿onarodzeniowej mszy wyci±³ pogañski d±b. Ten upadaj±c zniszczy³ wszystkie okoliczne drzewa poza jedn± ma³± sosenk±.
Sosenka sta³a siê na tych terenach symbolem drzewka ma³ego Jezusa.
Na ¦l±sku choinki pojawi³y siê najpierw w domach bogatych Niemców, w drugiej po³owie XIX wieku zaczê³y przyjmowaæ siê w ¶l±skich domach. Nazywano je wówczas drzewem rajskim, drzewem ¿ywota, drzewem krzy¿a. Wnoszenie do mieszkañ i strojenie choinki na Bo¿e Narodzenie jednak nie zawsze by³o tak powszechne, jak obecnie. Dawniej zamiast choinek w domach zawieszano pod³a¼niczki (ga³±zki jod³owe ustrojone bibu³k±, wst±¿kami i kolorowymi ¶wiecide³kami, umieszczane nad drzwiami).
Wiecznie zielone, ¿ywe drzewko sta³o siê symbolem rajskiego drzewa ¿ycia, st±d najwcze¶niej znanymi jego ozdobami by³y jab³ka.
Narodziny Jezusa, odkupiciela pierworodnego grzechu sprawia³y, ze owoc ten symbolicznie powraca³ na drzewo ¿ycia.
Inne ozdoby ¶wi±tecznego drzewka mia³y równie symboliczne znaczenie.
Gwiazda wieñcz±ca czubek przypomina³a o Gwie¼dzie Betlejemskiej, ¶wieczki symbolizowa³y ¶wiat³o Chrystusa, ³añcuchy by³y odpowiednikiem wê¿a i niewoli grzechu.
Choinkê wnoszono do domu i zdobiono ja w dniu imienin Adama i Ewy.
Z czasem ozdób przybywa³o, zmienia³y siê wraz z mod±. Pocz±tkowo zdobi³y j± symboliczne i skromne drobiazgi, wykonywane w domu, w du¿ej mierze przez dzieci. Ozdoby wykonywano ze s³omy, barwionych op³atków, kolorowych bibu³ek, z³oconych i srebrzonych orzechów, wydmuszek po jajkach, suchych owoców owijanych w sreberka.
Zawieszano ozdoby wypiekane z ciasta, kolorowe pierniczki, cukierki w jaskrawych papierkach. Pó¼niej pojawi³y siê ozdoby ze szk³a, kolorowe bombki, anielskie w³osy z celofanu, ¶wieczki zast±piono zimnymi ogniami i elektrycznym o¶wietleniem, a ¿yw± i pachnac± choinkê zamieniono na wiecznie trwa³y wyrób z drutu i zielonego plastiku. Ale i w sztucznym wydaniu choinka jest symbolem najpiêkniejszych ¶wi±t.
Wszelkie prezenty uk³adane pod choink± nazywano tak jak i obecnie, Dzieci±tkiem. To w³a¶nie Dzieci±tko przynosi³o i nadal przynosi s³odycze, zabawki, odzie¿ i wszystkie przedmioty znajduj±ce siê pod drzewkiem. Przybycie Dzieci±tka mia³o i ma w rodzinach ¶l±skich ró¿ny przebieg. Na ogó³ dzieci wcze¶niej pisz± listy do nieba z ¿yczeniami lub sypi± na parapet okna trochê cukru, aby Dzieci±tko przywabiæ.
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl katkaras.opx.pl
Pierwsz± wzmiankê o choince jako symbolu bo¿onarodzeniowym znale¼æ mo¿na w ¿yciorysie ¦w. Bonifacego. W VII wieku ten brytyjski zakonnik nawracaj±cy ludy germañskie podczas bo¿onarodzeniowej mszy wyci±³ pogañski d±b. Ten upadaj±c zniszczy³ wszystkie okoliczne drzewa poza jedn± ma³± sosenk±.
Sosenka sta³a siê na tych terenach symbolem drzewka ma³ego Jezusa.
Na ¦l±sku choinki pojawi³y siê najpierw w domach bogatych Niemców, w drugiej po³owie XIX wieku zaczê³y przyjmowaæ siê w ¶l±skich domach. Nazywano je wówczas drzewem rajskim, drzewem ¿ywota, drzewem krzy¿a. Wnoszenie do mieszkañ i strojenie choinki na Bo¿e Narodzenie jednak nie zawsze by³o tak powszechne, jak obecnie. Dawniej zamiast choinek w domach zawieszano pod³a¼niczki (ga³±zki jod³owe ustrojone bibu³k±, wst±¿kami i kolorowymi ¶wiecide³kami, umieszczane nad drzwiami).
Wiecznie zielone, ¿ywe drzewko sta³o siê symbolem rajskiego drzewa ¿ycia, st±d najwcze¶niej znanymi jego ozdobami by³y jab³ka.
Narodziny Jezusa, odkupiciela pierworodnego grzechu sprawia³y, ze owoc ten symbolicznie powraca³ na drzewo ¿ycia.
Inne ozdoby ¶wi±tecznego drzewka mia³y równie symboliczne znaczenie.
Gwiazda wieñcz±ca czubek przypomina³a o Gwie¼dzie Betlejemskiej, ¶wieczki symbolizowa³y ¶wiat³o Chrystusa, ³añcuchy by³y odpowiednikiem wê¿a i niewoli grzechu.
Choinkê wnoszono do domu i zdobiono ja w dniu imienin Adama i Ewy.
Z czasem ozdób przybywa³o, zmienia³y siê wraz z mod±. Pocz±tkowo zdobi³y j± symboliczne i skromne drobiazgi, wykonywane w domu, w du¿ej mierze przez dzieci. Ozdoby wykonywano ze s³omy, barwionych op³atków, kolorowych bibu³ek, z³oconych i srebrzonych orzechów, wydmuszek po jajkach, suchych owoców owijanych w sreberka.
Zawieszano ozdoby wypiekane z ciasta, kolorowe pierniczki, cukierki w jaskrawych papierkach. Pó¼niej pojawi³y siê ozdoby ze szk³a, kolorowe bombki, anielskie w³osy z celofanu, ¶wieczki zast±piono zimnymi ogniami i elektrycznym o¶wietleniem, a ¿yw± i pachnac± choinkê zamieniono na wiecznie trwa³y wyrób z drutu i zielonego plastiku. Ale i w sztucznym wydaniu choinka jest symbolem najpiêkniejszych ¶wi±t.
Wszelkie prezenty uk³adane pod choink± nazywano tak jak i obecnie, Dzieci±tkiem. To w³a¶nie Dzieci±tko przynosi³o i nadal przynosi s³odycze, zabawki, odzie¿ i wszystkie przedmioty znajduj±ce siê pod drzewkiem. Przybycie Dzieci±tka mia³o i ma w rodzinach ¶l±skich ró¿ny przebieg. Na ogó³ dzieci wcze¶niej pisz± listy do nieba z ¿yczeniami lub sypi± na parapet okna trochê cukru, aby Dzieci±tko przywabiæ.