koncert Marek Dykta/John Abercrombie Duo (Pl/USA)

Informacje ze strony www.chck.pl

22 kwietnia godz. 19:00

koncert w ramach 4 Śląskiego Festiwalu Jazzowego

Marek Dykta - gitara
John Abercrombie - gitara

bilety:
parter - 30 PLN
balkon - 20 PLN
ulgowe parter - 20 PLN
ulgowe balkon - 15 PLN
szkoły artystyczne - 10 PLN

więcej informacji: beata@chck.pl tel. (0 32) 349 78 78

rezerwacja biletów: tel. (0 32) 349 78 62/63

Marek Dykta

Karierę muzyczną rozpoczął w wieku dziesięciu lat, kiedy to zainteresował się gitarą
klasyczną. Kiedy odkrył inne style muzyczne, które pozwoliły mu wykorzystywać swój talent w
mniej przewidywalny sposób i które go zafascynowały, sięgnął po pierwszą, czeską, gitarę
elektryczną i dołączył do szkolnego zespołu bluesowego. Niedługo później do współpracy zaprosił
go Irek Dudek, z którego zespołem zaczął koncertować. Kolejnym krokiem w rozwoju kariery było
dołączenie do młodych muzyków jazzowych na Wydziale Jazzu Akademii Muzycznej w
Katowicach, gdzie Dykta studiował.
Sukces pierwszego zespołu Marka Dykty, czyli Staff Only (zespół zajął drugie miejsce na Festiwalu
Jazz Juniors w Krakowie oraz siódme miejsce pośród 178 uczestników na belgijskim Europejskim
Konkursie Jazzowym), spowodował chęć kontynuowania edukacji jazzowej, tym razem w Stanach
Zjednoczonych. Jedynym miejscem, które go interesowało, była legendarna szkoła Berklee College
of Music w Bostonie. Został nagrodzony stypendium im. S. Hollanda, a studia na tej uczelni
ukończył w ciągu pięciu semestrów z najwyższym wyróżnieniem.
Niektórzy z muzyków, tacy jak Jon Damian, Bret Wilmott, Herb Pomeroy, Rick Peckham, Ed
Tomassi, a przede wszystkim Hal Crook, u których nie tylko pobierał nauki, ale z którymi także
koncertował, mocno wpłynęli na jego styl muzyczny.
Następnym i, zdaje się, nieuniknionym krokiem, była przeprowadzka do Nowego Jorku, gdzie
spotkał wielu wspaniałych i ważnych muzyków, takich jak Tommy Campbell, Mark Soskin, Harvie
Swartz, Donny McCasslin, Boris Kozlov, Michał Urbaniak, Urszula Dudziak. Podczas nowojorskiej
przygody wyprodukował i nagrał wiele projektów, włączając w to swoją muzykę, w Avatar Studio –
jednym z najlepszych studiów nagraniowych w Nowym Jorku. Jego najnowszym projektem jest
płyta „Cradle of Light”, którą nagrał w duecie z Johnem Abercombie. Płyta ta zawiera osiem
kompozycji, z których znacząca większość jest autorstwa Marka Dykty.

John Abercrombie

Urodził się w W 1944 roku w Port Chester, w stanie Nowy Jork. Naukę gry na gitarze rozpoczął w
wieku czternastu lat. Po ukończeniu szkoły średniej postanowił odejść od naśladowania Chucka
Berry'ego i zająć się grą na gitarze bardziej poważnie. Studiował w Berklee Collage of Music,
podczas studiów grał z innymi studentami w lokalnych klubach i barach. „To były, praktycznie
rzecz biorąc, zespoły oparte na standardowym składzie gitara – organy – perkusja”.
Oferta zagrania podczas trasy koncertowej z organistą Johnym Hammondem oznaczała
koncertowanie w takich miejscach, jak Count Basie's Lounge czy The Club Baron w Harlemie. W
tym czasie poznał Brecker Brothers, którzy akurat formowali zespół Dreams. Bracia zaprosili go do
wspólnego grania, co zaowocowało jego udziałem w debiutanckim albumie zespołu wydanym w
wytwórni Columbia Records.
Po ukończeniu Berklee, w 1969 roku, postanowił przeprowadzić się do Nowego Jorku. W ciągu
kilku lat stał się jednym z najbardziej rozchwytywanych muzyków sesyjnych. Nagrywał z Gilem
Evansem, Gato Barbierim, Barrym Milesem i wieloma innymi. Stał się także regularnym członkiem
grupy Chico Hamiltona.
Uwagę szerszej publiczności zaczął Abercrombie przyciągać grając w zespole Billie Cobhama,
gdzie ponownie spotkał braci Brecker. Abercrombie jest obecny na albumach Crosswinds, Total
Eclipse, Shabazz. Zaczął także grywać w dużych salach, podczas koncertów z udziałem takich
gwiazd, jak Doobie Brothers. Jak sam mówi - „pewnej nocy graliśmy w sali Spectrum w Filadelfii.
Pomyślałem wtedy: skąd ja się tu wziąłem?”.
Niedługo później, na Festiwalu Montreux, muzyk poznał Manfreda Eichera. Rezultatem tego
spotkania jest płyta Timeless, z udziałem Jana Hammera i Jacka DeJohnette, nagrana dla wytwórni
ECM. Album ten zdobył uznanie krytyki. Kolejną płytą z udziałem muzyka była płyta Gateway
wydana w 1975 roku wspólne z DeJohnette i basistą Davem Hollandem. Drugie wydanie tego
albumu ukazało się w 1978 roku. Rok później Abercrombie uformował swój własny kwartet, w
którego skład weszli: pianista Richie Beirach, basista George Mraz i perkusista Peter Donald.
Grupa ta nagrała trzy albumy: Arcade, Abercrombie Quartet oraz M.
Oprócz współpracy z Jackiem DeJohnette (u którego pojawia się na albumach Directions i Now
Directions) Abercrombie nagrywał również z wieloma innymi artystami wydającymi dla ECM.
Inną znaczącą współpracą zdaje się być udział w duecie z gitarzystą Raplhem Townerem, z którym
nagrał dwa albumy: Sargasso Sea (1976 rok) i Five Years Later (1982 rok).
Innymi ważnymi płytami muzyka są te nagrane z Markiem Johnsonem i Peterem Erskinem (z
którym Abercrombie dużo koncertował). Na płycie Current Events, wydanej w 1988 roku,
Abercrombie po raz pierwszy użył syntezatora . Inna płyta tego trio – John Abercrombie / Marc
Johnson / Peter Erskin wydana w 1989 roku – jest albumem nagranym podczas koncertu w
Bostonie z 21 kwietnia 1988 roku. Krytyk Chuck Berg opisał to trio jako „zgrany do tego stopnia
zespół, że muzyczne interakcje między muzykami, kierowane chyba szóstym zmysłem, tworzą
jednolitą wizję muzyczną, prezentowaną do tej pory jedynie przez zespołu pochodzące z jazzowego
Olimpu, takie jak tria pianistów Billa Evansa i Oscara Petersona.”. Trio Abercrombie / Johnson /
Erskin zaprezentowało podczas tego koncertu repertuar z ich czteroletniej współpracy, a także
standardy, często kojarzone z Evansem, które muzycy poddają oszałamiającym zabiegom.
Na płycie z 1990 roku, Animato, którą Abercrombie nagrał we współpracy z kompozytorem i
pianistą grającym na syntezatorze Vincem Mendozą i perkusistą Johnem Christenesenem, muzyk
zaprezentował osiem autorskich kompozycji.
Przywiązanie i sympatia Abercrombiego do jazzowych standardów jest doskonałym uzupełnieniem
roli prelegenta i nauczyciela. Podczas wykładu na Harvardzie, kiedy to muzyk prezentował historię
gitary w jazzie, Abercrombie wyjaśnił: „Kiedy gram takie melodie, jak Automn Leaves czy Stella
By Starlight, ciągle czerpię przyjemność z ich grania, mimo że gram je od lat. I właśnie dlatego, że
znam je tak dobrze czuję się wolny, kiedy je gram. Czuję się wyzwolony, jakbym w ogóle nie grał
żadnych akordów. To jest właśnie to, co oznacza dla mnie określenie free jazz”.
John Abercrombie jest muzykiem o wyjątkowej pozycji gitarzysty jazzowego, który łączy ciągle
rozwijające się technologie z tradycją standardów jazowych. W wywiadzie udzielonym Jazziz z
roku 1988 artysta powiedział: „Podtrzymywanie tradycji jazzu, począwszy od Charliego i Django,
jest bardzo ważnym elementem mojej muzyki... Chciałbym, by ludzie postrzegali mnie jako
muzyka mającego bezpośrednie połączenie z historią gitary jazzowej, który jednocześnie poszerza
niektóre muzyczne granice, nie zawsze angażując do tego samą gitarę”.

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

katkaras.opx.pl