Mefisto...diabeĹ czy anioĹ?
Choinka
Pierwszą wzmiankę o choince jako symbolu bożonarodzeniowym znaleźć można w życiorysie Św. Bonifacego. W VII wieku ten brytyjski zakonnik nawracający ludy germańskie podczas bożonarodzeniowej mszy wyciął pogański dąb. Ten upadając zniszczył wszystkie okoliczne drzewa poza jedną małą sosenką.
Sosenka stała się na tych terenach symbolem drzewka małego Jezusa.
Na Śląsku choinki pojawiły się najpierw w domach bogatych Niemców, w drugiej połowie XIX wieku zaczęły przyjmować się w śląskich domach. Nazywano je wówczas drzewem rajskim, drzewem żywota, drzewem krzyża. Wnoszenie do mieszkań i strojenie choinki na Boże Narodzenie jednak nie zawsze było tak powszechne, jak obecnie. Dawniej zamiast choinek w domach zawieszano podłaźniczki (gałązki jodłowe ustrojone bibułką, wstążkami i kolorowymi świecidełkami, umieszczane nad drzwiami).
Wiecznie zielone, żywe drzewko stało się symbolem rajskiego drzewa życia, stąd najwcześniej znanymi jego ozdobami były jabłka.
Narodziny Jezusa, odkupiciela pierworodnego grzechu sprawiały, ze owoc ten symbolicznie powracał na drzewo życia.
Inne ozdoby świątecznego drzewka miały równie symboliczne znaczenie.
Gwiazda wieńcząca czubek przypominała o Gwieździe Betlejemskiej, świeczki symbolizowały światło Chrystusa, łańcuchy były odpowiednikiem węża i niewoli grzechu.
Choinkę wnoszono do domu i zdobiono ja w dniu imienin Adama i Ewy.
Z czasem ozdób przybywało, zmieniały się wraz z modą. Początkowo zdobiły ją symboliczne i skromne drobiazgi, wykonywane w domu, w dużej mierze przez dzieci. Ozdoby wykonywano ze słomy, barwionych opłatków, kolorowych bibułek, złoconych i srebrzonych orzechów, wydmuszek po jajkach, suchych owoców owijanych w sreberka.
Zawieszano ozdoby wypiekane z ciasta, kolorowe pierniczki, cukierki w jaskrawych papierkach. Później pojawiły się ozdoby ze szkła, kolorowe bombki, anielskie włosy z celofanu, świeczki zastąpiono zimnymi ogniami i elektrycznym oświetleniem, a żywą i pachnacą choinkę zamieniono na wiecznie trwały wyrób z drutu i zielonego plastiku. Ale i w sztucznym wydaniu choinka jest symbolem najpiękniejszych świąt.
Wszelkie prezenty układane pod choinką nazywano tak jak i obecnie, Dzieciątkiem. To właśnie Dzieciątko przynosiło i nadal przynosi słodycze, zabawki, odzież i wszystkie przedmioty znajdujące się pod drzewkiem. Przybycie Dzieciątka miało i ma w rodzinach śląskich różny przebieg. Na ogół dzieci wcześniej piszą listy do nieba z życzeniami lub sypią na parapet okna trochę cukru, aby Dzieciątko przywabić.
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl katkaras.opx.pl
Pierwszą wzmiankę o choince jako symbolu bożonarodzeniowym znaleźć można w życiorysie Św. Bonifacego. W VII wieku ten brytyjski zakonnik nawracający ludy germańskie podczas bożonarodzeniowej mszy wyciął pogański dąb. Ten upadając zniszczył wszystkie okoliczne drzewa poza jedną małą sosenką.
Sosenka stała się na tych terenach symbolem drzewka małego Jezusa.
Na Śląsku choinki pojawiły się najpierw w domach bogatych Niemców, w drugiej połowie XIX wieku zaczęły przyjmować się w śląskich domach. Nazywano je wówczas drzewem rajskim, drzewem żywota, drzewem krzyża. Wnoszenie do mieszkań i strojenie choinki na Boże Narodzenie jednak nie zawsze było tak powszechne, jak obecnie. Dawniej zamiast choinek w domach zawieszano podłaźniczki (gałązki jodłowe ustrojone bibułką, wstążkami i kolorowymi świecidełkami, umieszczane nad drzwiami).
Wiecznie zielone, żywe drzewko stało się symbolem rajskiego drzewa życia, stąd najwcześniej znanymi jego ozdobami były jabłka.
Narodziny Jezusa, odkupiciela pierworodnego grzechu sprawiały, ze owoc ten symbolicznie powracał na drzewo życia.
Inne ozdoby świątecznego drzewka miały równie symboliczne znaczenie.
Gwiazda wieńcząca czubek przypominała o Gwieździe Betlejemskiej, świeczki symbolizowały światło Chrystusa, łańcuchy były odpowiednikiem węża i niewoli grzechu.
Choinkę wnoszono do domu i zdobiono ja w dniu imienin Adama i Ewy.
Z czasem ozdób przybywało, zmieniały się wraz z modą. Początkowo zdobiły ją symboliczne i skromne drobiazgi, wykonywane w domu, w dużej mierze przez dzieci. Ozdoby wykonywano ze słomy, barwionych opłatków, kolorowych bibułek, złoconych i srebrzonych orzechów, wydmuszek po jajkach, suchych owoców owijanych w sreberka.
Zawieszano ozdoby wypiekane z ciasta, kolorowe pierniczki, cukierki w jaskrawych papierkach. Później pojawiły się ozdoby ze szkła, kolorowe bombki, anielskie włosy z celofanu, świeczki zastąpiono zimnymi ogniami i elektrycznym oświetleniem, a żywą i pachnacą choinkę zamieniono na wiecznie trwały wyrób z drutu i zielonego plastiku. Ale i w sztucznym wydaniu choinka jest symbolem najpiękniejszych świąt.
Wszelkie prezenty układane pod choinką nazywano tak jak i obecnie, Dzieciątkiem. To właśnie Dzieciątko przynosiło i nadal przynosi słodycze, zabawki, odzież i wszystkie przedmioty znajdujące się pod drzewkiem. Przybycie Dzieciątka miało i ma w rodzinach śląskich różny przebieg. Na ogół dzieci wcześniej piszą listy do nieba z życzeniami lub sypią na parapet okna trochę cukru, aby Dzieciątko przywabić.